چرا فقط تو مواقع شادی همراه یکدیگه ایم ؟
چرا احساسات همدیگه رو خیلی راحت زیر پا میذاریم ؟
این احساسات راز بقای دوستی هاست
اگر نگهش داریم برای اینده -اصلا نگهش داریم برای کدوم اینده ؟
اینده گذشته ما حال است پس چرا اینقدر مغروریم ؟
چرا غرورمون رو زیر پا نگذاریم ؟
این وروجک کوچولو -منظورم غروره - خیلی لوسش کردیم
کمی هم عادتش بدیم بدون ما زندگی کنه ...
چرا خسته ایم ؟
چرا به خودمون امید ندیم ؟
چرا از برگ ها ٬از نسیم ٬از باد چرا از این ها کمی شاد بودن رو یاد نگیریم ؟
ما خسته ایم
چون میگیم خسته ایم
چون تظاهر میکنیم خسته ایم
یا چون واقعا خسته ایم
اما ما هممون شادیم
ما بهترینیم
ما خوشبختیم ....